Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duo Reges: constructio interrete. Non potes, nisi retexueris illa. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Dat enim intervalla et relaxat. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quonam modo? Contineo me ab exemplis. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere
velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia
tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Refert tamen, quo modo.

Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.
Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Bork: Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Quae sequuntur igitur?: In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Bork: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Bork: Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Bork: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Sedulo, inquam, faciam.: Esse enim, nisi eris, non potes.
Bork: Nihil sane.